پاسخ به این سوال به نوع موسیقی مورد پسند شما ارتباط دارد. هر 2 شیوه مزیت هایی دارند و پیشنهاد می‌ کنیم هر یک را تا حدودی یاد بگیرید.با ما همراه باشید تا مزیت و معایب هر دو روش را مورد بررسی قرار دهیم . 

 

برای خرید گیتار و اطلاع از قیمت انواع گیتار با شماه های درج شده در سایت تماس حاصل فرمایید .با خرید از فروشگاه موسیقی بتهوون از پشتیبانی و مشاوره دائمی بهره مند می شوید . 

 

 

ساز زدن با انگشتان دست راست یا به ‌اصطلاح پنجه، رایج‌ ترین شیوه نواختن گیتار کلاسیک یا سیم نایلون است. البته نواختن گیتار آکوستیک سیم استیل و گیتار الکتریک هم با پنجه رایج است. ساز زدن با پنجه، صدایی نرم ایجاد می ‌کند، ولی با اجرای روش ‌هایی مانند  double stop، می‌ توان صدایی با اَتَک (سرعت شروع شدن صدا) بالاتر هم تولید کرد. معمولاً در نوازندگی با پنجه از انگشت شست برای نواختن سه سیم بم و از انگشتان اشاره، میانی و حلقه برای نواختن سیم‌های پایینی استفاده می‌ شود.

 

 

نواختن با پیک یا همان مضراب، به ‌ویژه برای نواختن پیاپی سریع نت‌ ها درخور است. ریف ‌ها و سولوهای راک و متال معمولاً با پیک نواخته می‌ شوند. صدای پاور کوردها با افکت دیستورشن و نواخت پیک به سمت پایین، خصوصیت بارز این سبک‌ها است. نواختن آکورد بر روی گیتار آکوستیک با پیک، صدایی غنی ‌تر و البته بلند تر تولید می ‌کند. یک مشکل نوازندگی با پیک این است که پرش از روی یک یا چند سیم‌، مخصوصا در زمان اجرای آرپژها، سخت تر از زمان نواختن با انگشتان است.

رایج است که پیک گیتار را بین انگشت شست و انگشت اشاره به گونه ایی نگه می‌ دارند که تنها نوک آن از بین انگشتان قابل مشاهده باشد. انواع مختلفی از پیک‌ ها برای نیازها و سبک‌ های مختلف موجود است. بهتر است تعداد زیادی از پیک‌ها را امتحان کنید تا مدل مناسب سبک و سلیقه خود را بیابید. اگر گیتار کلاسیک می‌ نوازید، مواظب برخورد پیک با صفحه روی بدنه باشید؛ زیرا این گیتارها معمولاً محافظ یا پیک ‌گارد ندارند و ممکن است پیک، بدنه ساز را خراش دهد.

 

 

تکنیک دیگری به نام نواخت ترکیبی یا Hybrid Picking وجود دارد که ترکیبی از دو تکنیک اشاره‌شده است. در این روش، نوازنده هنگام نواختن با پنجه، پیک را در کف دست یا بین انگشتان نگه می ‌دارد و موقع نیاز آن را بدون کمک دست چپ به انگشت اشاره و شست انتقال داده و با آن می‌ نوازد. این تکنیک با سختی ‌هایی همراه است: ۱- نواختن با پنجه بدون افتادن پیک از دست ۲- انتقال پیک از محل نگهداری آن در دست به انگشتان و برعکس. همه اینها باید تنها با استفاده از یک دست صورت گیرد و کاری شبیه به حقه‌های شعبده بازی است که تنها با تمرین زیاد ممکن خواهد بود و سختی آن به شکل و اندازه و مهارت دست نوازنده بستگی دارد.

 

 

 منبع : فروشگاه موسیقی بتهوون